فاطمه جان تو همه دنیای منی

  

 امروز روز اخر سال سوم دانشگاه است حدود یک ساعت دیگر از دانشگاه میرم تهران شاید با اتوبوسای گناباد برم اخه خیلی گرمه واگه ظهر بخوای سوار اتوبوس بشی از گرما می میری 
    

فاطمه جان دوستت دارم یه المه یه چشم همیشه باید توش اشک باشه ، وگرنه میسوزه یه دل همیشه باید توش غم باشه ، وگرنه می شکنه یه کبوتر همیشه باید عشق پرواز داشته باشه ، وگرنه اسیر میشه یه قناری باید به خوش آوازیش ایمان داشته باشه وگرنه ساکت میشه یه لب همیشه باید توش خنده باشه وگرنه زود پیر میشه یه صورت همیشه باید شاد باشه وگرنه به دل هیچ کس نمی چسبه یه دفتر نقاشی باید خط خطی باشه وگرنه با کاغذ سفید فرقی نداره یه جاده باید انتها داشته باشه وگرنه مثل یه کلاف سردرگمه یه قلب پاک همیشه باید به یه نفر ایمان داشته باشه وگرنه فاسد میشه یه دیوار باید به یه تیر تکیه کنه وگرنه میریزه یه چشم اشک آلود ، یه دل غم آلود ، یه کبوتر عاشق ، یه قناری خوش آواز ، یه لب خندون ، یه صورت شاد ، یه جاده با انتها ، یه دفتر نقاشی ، یه قلب پاک، یه دیوار استوار ، فقط یه جا معنی داره ، جائی که چشمای اشک آلودت رو من پاک کنم ، دل غم آلودت رو من شاد کنم ، جفت کبوتر عاشقی مثل من باشی ، شنونده آواز قشنگت من باشم ، لبای کوچیکت رو من خندون کنم ، نقاش دفتر خاطرات من باشم ، پاکی قلبت رو با سلامت عشقم معنی کنم ، و فقط از اینکه به من تکیه می کنی احساس مسئولیتم بیشتر میشه احساس میکنم بزرگ شدم چون الان فقط مال خودم نیستم فاصله تو به شفافی شبنم رو برگا من مثه یه برگه زردی که می افته از درختا تو مثه طراوت گلهای نرگس روی قلبم من نوشتم : بی تو هرگز ! تو مثه ستاره ای که توی شبهای سیاهم می درخشی و میشی جون پناهم تو مثه طراوت گلهای پونه چرا رفتی از برم ؟ ای دیوونه ! تو مثه یه تیکه ابری توی آسمون آبی پاک و ساده مثه رویا مثه خوابی بگو یکبار آره یکبار برمیگردی یا هنوزم بی تفاوت یخ و سردی ! بین من و تو فاصله غوغا می کنه یاد حرفهای قشنگت منو رها نمی کنه تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی ... یک چشم من اندر غم دلدار گریست                                              چشم دگرم حسودبود و نگریست                                     چو روز وسال آمد او را بستم                                             گفتم نَگریستی نباید نگریست                                               وعده دادی وقت جان دادن بیایی                                                                            جانم ازغصه به لب آمدگرنمی آیی بمیرم                       گر با تو بودن مرا در حد باور نیست  ولی هرگزغرورمن گدای عشق دگرنیست   دلـدارم گفت چـرا غمگیـنـی                    غمگین کدام دلبر شیرینی                                       برجستم و آیینه به دستش دادم                                                       گفتم که را در آیینه می بینی                                              چشم گریان توآتش فکندبردل من                                تاب این غصه ندارم دلم ازسنگ که نیست                   زندگی خاک بودن درمسیر باد نیست زندگانی پیچک است انتهایش پیش خدا روی هرسینه سری تکیه  کند وقت وداع                       سر من وقت  وداع تکیه به دیوارگریست                                     نازنینا ما به ناز تو جوانی دادهایم                                     دیگر اکنـون بـا جوانـان نازکن با مـا چرا؟                                کنم هرشب دعایی کزدلم بیرون رودمهرت                                   ولی آهسته گویم الهی بی ثمر باشد                 زندگی تکرار جهان فرسودن است  رنج من تاوان انسان بودن است           هزار بار قسم خوردم که نام تورا به لب نیارماماقسم ... + نوشته شده توسط سیدعلی در ساعت 10:43am نظرات [0] --------------------------------------------- دوشنبه 30 خرداد 1384 اگر می دانی در این جهان کسی هست که با دیدنش رنگ رخسارت تعغیر می کند و صدای قلبت آبرویت را به تاراج می برد. مهم نیست که او مال تو باشد .مهم این است که فقط: زندگی کند.....لذت ببرد و نفس بکشد. و تو..............هیچ غرق در تو که بودم بهار همسایه دیوار به دیوار من بود غافل که شدم تنهایی بودم لخت و عریان به پیشواز زمستان بی تو پاییز غارتم کرده بود  بیچاره پشت شیشه دلم آه می کشد      از آسمان کوچه ما اشک می چکد               از آه من به روی شیشه غبار است و آرزو                             فریاد آسمان به نگارم نمی رسد...                                                                       دوستت دارم:SAFA + نوشته شده توسط سیدعلی در ساعت 10:30am نظرات [0] --------------------------------------------- یکشنبه 29 خرداد 1384 تورفته ای که تورفته ای که چنین بی گناه می ترسم زتازیانه ابر سیاه می ترسم دوباره بوی کدامین افول می آید که ازسیاهی بیرحم چاه می ترسم چقدرساده به سیمان وسرب دل بستیم من ازنتیجه این اشتباه می ترسم مرا به سمت همان اتفاق تازه ببر از این هجوم پر ازاشک وآه می ترسم هراسم اینهمه ازمرگ آینه نیست من ازشکستن تصویر ماه می ترسم بگو که خوشه گندم دوباره می روید دوباره حرف بزن از نگاه می ترسم بگو خدای سفر کرده زود برگردد من از تصور چشمی براه می ترسم  دوباره روح کسی گریه می کند در من دوباره هق هق بی تکیه گ بابا دلت خوش است توهم آسمان کجاست؟ دیگر برای سایه ما سایه بان کجاست؟ آه ای خدای خوب غزلها نگاه کن این سفره های خالی ما... آب ونان کجاست؟ ما تکیه داده ایم به باد از ازل - نگو دیوارهای آجروسیمانمان کجاست؟ همزاد ماست گریه بی اختیارتلخ دامان مهربان تو ای مهربان کجاست؟ اهل زمین وفکر رسیدن به آسمان؟ بابا دلت خوش است توهم آسمان کجاست. تقدیم به فاطمه عزیزم.دوستت دارم + نوشته شده توسط سیدعلی در ساعت 10:55pm نظرات [0] --------------------------------------------- یکشنبه 29 خرداد 1384 عشق کافی نیست دوستت دارم مرا بگذار برو خانه بی تو غمکده ای تاریک و سرد است با تو تنهایم بی تو تنها تر با تو عاشقم  بی تو عاشق تر رقیب باید کشته شود فقر باید بمیرد و برای من که پنجه در پنجه مشکل دارم ای عزیز عشق کافی نیست یک روز قشنگ شبی خاطره انگیز هر چه می خواهد دل تنگت بگو هر چه می خواهی بخواه اما از عقل مگو که چون مجنون هم ندانست عشق کافی نیست زندگی هر چه آن است بهانه عشق است ولی برای زندگی عشق کافی نیست! به پندار تو! جهانم زیباست! جامه ام دیباست! دیده ام بیناست! زبانم گویاست! قفسم هم طلاست! بر این ارزد که دلم تنهاست.......... + نوشته شده توسط سیدعلی در ساعت 10:24pm نظرات [0] --------------------------------------------- اینجارا کلیک کن  و    حالشوببر   http://safa2098.blogsky.com SAFA تو را دوست دارم عاشقت هستم چه کسی می تونه ثابت کنه

  نمی دونم کدوم حس نشونیتو به من داد

   گذار من عاشق به خونه تو افتاد

     نمی دونم کدوم یاد، عطر تن کدوم باد

    عکس تو رو تو قاب خاطره هام نشون داد

    نمی دونم کدوم دست کتاب غصه رو بست

    نگاه من عاشق به چشمای تو دل بست

   نمی دونم کدوم حس نشونیتو به من داد

  گذار من عاشق به خونه تو افتاد

  نمی دونم کدوم شوق راه گلوم بسته

  خنده به جای گریه روی لبام نشسته

  نیاز هر نگاهم سایه و تکیه گاهم

  برای با تو بودن همیشه چشم به راهم

  بیا تو فصل گلریز از عشق من نپرهیز

  بیا با من بهار شو بزن به قلب پاییز

 نمی دونم کدوم حس نشونیتو به من داد

گذار من عاشق به خونه تو افتاد

 

عاشقانه ها

لحظه هایم همه بارانی بود

بودنم بعد غزلخوانی بود

آخرین دست تکان دادن تو

اولین لحظه ویرانی بود

ای غمت زیباترین رویای من 

چشم هایت آخرین امای من

تشنه خون من بیچاره ای

دوستت می دارم، اما وای من

یک عمر گذشت و بی تو تاب آوردم

بیچاره دلم را به عذاب آوردم

هر بار که طفلکی هوایت را کرد

او را به خرابه های خواب آوردم

با نگاهت بی قرارم کرده ای

ابر انبوه بهارم کرده ای

گیج و ویج کوچه های آسمان

زندگی را زهر مارم کرده ای

دلتنگم و از ترانه ای لبریز

بر شاخه استعاره حلق آویزم

در حسرت کوچه های دیروزی سبز

معنای دقیق برگ در پاییزم

در پنجره باز بی قرار است کسی

انگار در اندیشه یار است کسی

نزدیکه ترک نیا ترک خواهی برد

بر چوبه بی کسی به دار است کسی

دیگر امشب تا کجایم می بری

تا کدامین رد پایم می بری

خوب می دانم خیال بی خرد

تا هوای های هایم می بری

نمی دانم که هستی یا چه جوری

عبور آبی رویا و شوری

صدایت بوی باران دارد ای وای

تو هم از جنس دریاهای دوری

عابران دوستت می دارمند

بی قراران غریب عالمند

سبزهای ساده مایل به زرد

شاعر و پاییز از جنس هم اند(اینم جواب حالا فهمیدی چرا پاییز)

تمام گلای دنیا رو

به تو تقدیم می کنم

 بی این که بچینمشون!

(آخه دلم نمی خواد این قدر خودخواه

باشم که زندگی کوتاه یه گل ازش بگیرم)

دوستت دارم